قصه‌ی ما
می‌خواستیم کتابخانه‌ی کوچکی بسازیم برای بچه‌های روستا. گفتند اگر از همان اول فکر هزینه‌ها و مدیریتش را نکنید، دردسرساز می‌شود، اما چه فکری باید می‌کردیم؟
گفتند کنارش کسب و کار کوچکی راه بیاندازید که کتابخانه را اداره کند و چنین شد که «گوین» متولد شد.
اول اسمش گوین نبود، اصلا اسمی نداشت.
با روش‌های کارآفرینی اجتماعی، نشستی گذاشتیم و مردم را دعوت کردیم برای همفکری.
۴۰-۵۰ نفر از زنان روستا آمدند و در کارگاهی توانایی‌ها و امکانات را برای راه‌اندازی کسب و کار مرور کردیم و آخر همین کارگاه متوجه شدیم که این کسب و کار کوچک باید در زمینه دوخت و دوز باشد که چند نفر تحصیل‌کرده‌ی رشته ی طراحی دوخت بودند و مردم سابقه‌ی گلدوزی دارند و کارگاه‌های کوچک فرت‌بافی (پارچه‌بافی) را در گوشه‌های خانه‌شان هنوز به یاد می‌آورند و هنوز در گوشه صندوقچه‌هایشان پرده‌ها و روبالشی‌های جهیزیه مادرانشان را که با گلدوزی‌های قدیمی تزیین شده، نگه می‌دارند.
چند هفته بعد کارگاه‌های آموزشی دایر شد.
از گلدوزی شروع کردیم و بعد رسیدیم به فرت‌بافی و خیاطی و چیزهای دیگر. چند ماهی آزمون و خطا کردیم. پارچه بافتیم و گلدوزی کردیم و دوختیم و درست در روزهایی که پی کتابخانه و البته کارگاه کناری‌اش کنده شد و پر شد و دیوارش بالا رفت، ما هم فکر کردیم که می‌توانیم اولین دست‌بافته‌ها و دست‌دوخته‌های گلدوزی شده‌مان را با شرکت در سی و سومین نمایشگاه صنایع دستی تهران به طور آزمایشی رونمایی کنیم.
امیدواریم همزمان با آغاز به کار کتابخانه و ساختمان جدید کارگاهمان، رونمایی محصولات اصلی‌مان را داشته باشیم.
اسم برندمان را گوین گذاشتیم. گوین نام کوهی است در شهرستان خوشاب از خراسان رضوی که تعدادی از ما هر روز می‌بینیمش.
ما که هستیم؟
ما ۳۶ نفریم.
۵ نفرمان در تهرانیم که سه نفر از آن ۵ نفر کار طراحی لباس‌ها و پیرایه‌ها را انجام داده‌اند و ۳۱ نفر دیگر در خراسان زندگی می‌کنیم و همه‌مان را چیزی به هم پیوند می‌دهد، نام یک روستا.
ما یک کارگاه کوچک فرت‌بافی داریم.
یک کارگاه کوچک خیاطی داریم.
چند نفری گلدوزی می‌کنند.
اسم برندمان را گذاشتیم گوین که هر روز می‌بینیمش. نامی از طبیعت بر روی کارهایمان گذاشتیم، چون دوستدار طبیعتیم و قرارمان با خودمان این است که همه چیزمان طبیعی باشد و کار دست. از نخ صد در صد طبیعی پنبه استفاده می‌کنیم. نخ‌ها را با رنگ‌های صددرصد گیاهی و با رنگرزی دستی رنگ می‌کنیم. از نخ‌ها در کارگاه فرت‌بافی پارچه می‌بافیم و با نخ‌های پشمی طبیعی که با رنگ‌های صددرصد گیاهی و با رنگرزی دستی رنگ شده، گلدوزی می‌کنیم و سپس از آن‌ها لباس می‌دوزیم.
ما دوستدار محیط زیستیم و از به کار بردن مواد و پارچه‌هایی که به صورت شیمیایی و کارخانه‌ای تولید شده پرهیز می‌کنیم.
پارچه‌ی خراسان و نخ کرمان
وقتی تصمیم می‌گیری کارت طبیعی و کار دست باشد، با سختی‌هایی رو به رو هستی.
آسان ترین کار برای گلدوزی این است که نخ دمسه فرانسه بگیری و گلدوزی کنی، اما نخ گلدوزی طبیعی با رنگ طبیعی و رنگرزی سنتی را آسان نمی توان به دست آورد.
یا اگر در برخی از شهرها بتوان به دست آورد، تنوع رنگی آن زیاد نیست.
با پرس و جو و تحقیق فراوان از کرمان نخ رنگی تهیه کردیم و روی پارچه‌ی دستبافت خراسان نقش زندگی زدیم.
بر لباس‌های گوین، نقش دست زنان و مردان هنرمند خراسان و کرمان و زیبایی‌های طبیعت ایران را می‌توان دید.
